அறியாமை

விபரம் அறியாத வயது வரை நான் சந்தோசமாக வாழ்ந்ததாகவே நினைக்கின்றேன்..

ஏமாற்றம் அடையாத வரை நான் எல்லோரும் நல்லவர்கள் என நம்பிக்கையோடு இருந்தேன்...

விழுந்து எழுந்த பின் தான் விபத்து எல்லாருக்கும் பொதுவான ஈர்ப்புவிதி என அறிந்தேன்...

மனதின் ஓசைகள்...

 விடியும் விடியல் சற்று வினோதமானது...களவு போன தெருக்கள்,சுகமாய் நான் உறங்கி போன கட்டில் மெத்தை,காலையில் ஒலிக்கும் எஃ எம்,பறவைகள் சத்தம்,சூடான டீயோடு அன்பையும் சேர்த்து எழுப்பிடும் அம்மாவின் குரல்,விழித்ததும் வாசலில் நிற்க்கும் என் இருசக்கர வாகனம் எல்லாம் காணாமல் போனது ஆம் மீண்டும் லாக்டவுண் முடிந்து பணியில் சேர பேச்சிலர் வாழ்வை நோக்கி வந்துவிட்டேன்...இந்த விடியல் வினோதமானது தான்....என்ன தான் இருந்தாலும் சொந்த ஊரில் வீட்டோடு இருப்பதெல்லாம் தனி சுகம் தான்....விடியட்டும் நல்ல விடியலாக... நம்பிக்கையுடன் உறங்கி போகிறேன்...